Werk van Jan Delauré alias Dolores schilderkunst als prothese van het verlies

De schilderkunst zit gevangen in stramienen, in keurslijven die al te veel blijven kleven aan het oeuvre van al te veel kunstenaars die zonder tegensprekelijk debat de norm worden en zijn. Dat betekent dat veel actuele schilderkunst niet (meer) vrij is en aanhaakt als kopie-vehikels van wat main-stream predikt. Kunstenaars die hieraan lak hebben worden gewoonweg niet opgemerkt of worden door de markt uit het spel gekegeld. De schilderkunst van Jan Delauré – alias Dolores – is een jong oeuvre dat niet gehoorzaamt aan de ongeschreven wet om in het vaarwater te blijven meedeinen van wat “de” kunstwereld als relevant aanprijst. Dolores baseert zijn werk net zoals zo vele kunstenaars op gevonden beelden uit de massamedia; op ready-made foto’s. Daarmee is meteen de klip van het “wat” te schilderen omzeild … en verschuift de aandacht van het kunstwerk naar de impact van het beeld dat in het geval van Dolores op een veelverscheiden manier via verf op het doek belandt. Zijn beelden “psychologiseren” niet; wringen het schilderij niet in het frame van een verhaal of willen geen politiek-correcte waarheid poneren: zijn werk is beeld-herkenbaar en tegelijk hermetisch. Net zoals zijn “alias” kunstenaarsnaam “Dolores” verschijnen zijn beelden als introvert en droevig. Eens het motief op het doek gefixeerd verdwijnen begrippen zoals pathos en emotie tot diep in de verf tot hoogstens verre echo’s aan een stemming of gemoeds(on)rust. Hij werkt niet in reeksen; spreidt geen voorkeur tentoon voor terugkerende motieven waardoor het oeuvre wordt gekenmerkt door “eclecticisme” – een beeldstrategie binnen een artistieke productie die kunst-commercieel niet meteen op een enthousiaste manier wordt onthaald omdat de betrouwbaarheid van de stilistische herkenning hiermee niet wordt gegarandeerd. Verzamelaars houden zoals alle andere mensen van houvast. Soms duiken in zijn prille picturale productie bekende mediafiguren op als motieven die Dolores in de richting schildert van “gesloten” personages. Hierin ligt de grote kracht van het meesterlijk vervalsen en tegelijk authentiek blijven binnen het eeuwenoude medium schilderkunst. Kijk en blijf kijken naar de tijdloze, versteend-mysterieuse portretten van Jan van Eyck, Hans Memling of Giovanni Bellini… De verf is materie en de materie is/wordt en blijft materialistische waarheid. Een foto is een leugen en onderworpen aan de terreur van de onzichtbare manipulatie via eenvoudige pc-programma’s. Dolores pingpongt in zijn werk tussen oude en moderne meesters en verhoudt er zich mee als een geoefend jongleur. Zijn interesse voor het werk van Oude Meesters pendelt probleemloos in het verlengde voor zijn fascinatie voor het verpletterende werk van Andy Warhol. Met veel gemak worden portretten geschilderd in een – tijdlang tijdens het symbolisme bejubelde – glacy schildertechniek en worden andere werken tot een stilstaande schim in de verf veroordeeld. Schilderkunst als een aanlokkelijke echo van iets of iemand die kan en/of kon zijn is een zoete gedachte. Door beelden gewild in het interpretatief- niemandsland te piloteren komt de omschrijving “unheimlich” om het hoekje wat meteen ook doet denken aan de onderliggende toon in de kunst van het historische symbolisme. Het als “niet thuis” zijn en ervaren van de beelden betekent dat de opgeroepen beelden bij de toeschouwer het tintelende verlangen brandend houden om de inhoud ervan te benaderen en omcirkelend te vatten… Marines en portretten leiden naar zijn meer recente schilderijen waarin de natuur zich diep nestelt in het uitgeschilderde mens-beeld. Een uiterst mooi voorbeeld hiervan is het meest recente werk “Kathleen”; een pracht van een schilderij waarin een jonge meid één wordt met de holte van een boom. Het beeld is een close-up zonder context maar opgeladen met een hoop zijdelingse gedachten die niet alleen tot de schilderkunst worden beperkt. In dit werk “spreekt” niet alleen een picturaal beeld maar een brede “culturele” wereld. Dat siert een jonge schilder.

Luk Lambrecht 15.11.2009