1. stairway
De schilderijen van Olivier Deprez lijken op het eerste zicht toevallige registraties van alledaagse fenomenen. Hij verbeeldt ze op een realistische wijze, maar niet zonder er binnen het schilderproces details aan te wijzigen. De basis voor zijn beelden ligt bij schetsen en aantekeningen op locatie. Deze plaatsen blijven als zodanig wel enigszins herkenbaar voor de toeschouwer, maar letterlijk vertaald in de verf zijn ze nooit. De kunstenaar vlakt doorheen een aantal studies kleine details uit op de tekentafel. Door dit langzaam uitzuiveren groeit er een artificiële reconstructie van de realiteit die zijn beelden een zekere bevreemdende anonimiteit geeft.

Niet alle schetsen worden daadwerkelijk omgezet naar schilderijen. Soms blijven ze in hun ontwikkelingsfase steken en groeien ze uit tot autonome tekeningen. Of vormen ze de aanleiding om in het atelier verder te bouwen op de onderliggende ideeën. De meeste stillevens groeien zo voort uit de tekentafel. Objecten worden ontdaan van hun oorspronkelijke context en ingezet in een kunstmatige opstelling. Ze worden archetypen of symbolen die gebruikt
worden in een wereld die niet van hen lijkt te zijn.

De thematisering van de werkelijkheid en de perceptie ervan geeft Deprez’ oeuvre richting. In een tijd waarin het fotografische beeld steeds meer richtinggevend wordt (in reclame, internet, enz.), biedt de figuratieve schilderkunst aan Deprez een wezenlijk alternatief voor de machinale directheid van het beeld. De tentoonstelling ‘Stairway to heaven’ biedt een thematische selectie uit de verschillende reeksen waarin Deprez zijn oeuvre zich ontwikkeld. Het is een combinatie van beelden geworden waarbij de onderlinge relaties zich ontvouwen voor de aandachtige toeschouwer. Naar aanleiding van de tentoonstelling verschijnt er een editie op vijftig exemplaren van het werk ‘Man, falling’.
(B.S. & O.D.)